Starożytne miasto, ochrzczone mianem Derinkuyu, rzeczywiście rozciągało się na zadziwiającą głębokość 280 stóp pod powierzchnią Ziemi. Rozległy labirynt tuneli i jaskiniowych mieszkań niegdyś chronił oszałamiającą populację 20 000 ludzi. To odkrycie wprawiło Murata w osłupienie, a skala jego odkrycia z każdym dniem stawała się coraz większa.
Według Tureckiego Departamentu Kultury, ten podziemny cud był dziełem Frygów, zbudowanym w okresie od VIII do VII wieku p.n.e., a pierwsza wzmianka w tekście pisanym pochodzi z 370 roku p.n.e.
Derinkuyu nosiło ślady tysiącleci, początkowo służąc jako magazyn, a następnie przekształcając się w schronienie dla swoich mieszkańców, chroniąc ich przed inwazjami i konfliktami. Wieloaspektowa historia miasta tylko pogłębiła fascynację Murata, odsłaniając gobelin ludzkiej odporności i pomysłowości wyryty w zimnych, kamiennych ścianach.