„Nie, nie, nie, nie”, krzyczał David, gdy pospiesznie opuszczał dom. Był w panice, ponieważ strasznie zaspał, desperacko próbując dostarczyć swoje przesyłki na czas. Jako zawodowy kierowca ciężarówki, wiedział jak ważne jest bycie na czas i sprawne dostarczanie przesyłek. Więc kiedy zdał sobie sprawę, że jego ciężarówka została zablokowana przez inny samochód, jego serce zatonęło. Sfrustrowany i zły, wypuścił serię głośnych trąbek na klaksonie, mając nadzieję, że kierowca zacznie działać. Ale gdy sekundy mijały, a samochód nie ruszał się z miejsca, David zaczął się obawiać, że spóźni się na spotkanie. Walił pięściami w kierownicę i wypowiadał serię przekleństw, z każdą chwilą czując się coraz bardziej zdesperowany.
Serce Davida przyspieszyło, gdy próbował wymyślić, co zrobić. Był już spóźniony, więc nie mógł sobie pozwolić na dalszą stratę czasu. Każda upływająca sekunda była jak nóż skręcający się w jego wnętrzu. Intensywnie zirytowany zastanawiał się, dlaczego samochód nie rusza. Ludzie powinni wiedzieć, że nie mogą tam parkować. Kto byłby tak głupi, żeby zaparkować swój samochód na ruchliwej drodze?