Zanim kobieta zdążyła odpowiedzieć, Carl skinął głową, zachowując spokój. „Tak, to był tylko nieszczęśliwy wypadek. Wystraszyłem się i rozlałem wodę. Rzucił wymowne spojrzenie w stronę chłopca i jego matki, upewniając się, że jego przekaz jest jasny.
Matka, teraz wycierająca ręcznikiem mokre ubranie, unikała spojrzenia Carla, a jej wcześniejszy bunt zastąpiło zakłopotanie. Chłopiec siedział cicho, nie kopiąc już, być może zastanawiając się nad bezpośrednim skutkiem swoich wcześniejszych działań.