Matka, teraz wyraźnie speszona i wilgotna, z trudem szukała słów. „Dlaczego miałbyś…” jąkała się, jej poprzednie opanowanie zostało zburzone przez niespodziewane przemoczenie. Carl kontynuował: „Trudno jest trzymać się rzeczy, gdy siedzenie jest wielokrotnie kopane”.
Pasażerowie wokół nich widzieli wszystko, co się wydarzyło. Ich reakcje były mieszane. Niektórzy przytakiwali Carlowi ze współczuciem. Wydawali się rozumieć jego frustrację, prawdopodobnie sami byli zirytowani kopaniem siedzeń. Na ich twarzach widać było, że współczują Carlowi.