Zauważając zdumione spojrzenie Cindy, mężczyzna postanowił wyjaśnić sytuację. „Właściwie nie jestem bezdomny” – zaczął. „Jestem krytykiem kulinarnym, odpowiedzialnym za ocenę jakości menu i obsługi w różnych lokalach. Kilka tygodni temu jadłem tutaj, aby napisać kolejną recenzję i stwierdziłem, że ta restauracja poważnie podupadła. Podczas gdy obsługa była godna pochwały, jedzenie nie spełniło oczekiwań, a wina spoczywa w całości na barkach tego despotycznego szefa kuchni. Wiedziałem, że muszę podjąć działania”.
W głowie Cindy zakręciło się od tych rewelacji. Nie mogła pojąć tego, co właśnie usłyszała, i z niedowierzaniem wpatrywała się w mężczyznę, który z bezdomnego płynnie przeistoczył się w wypolerowanego biznesmena. Z trudem znajdowała słowa, by wyrazić swoje zdumienie. Jednak gdy tylko otworzyła usta, aby się odezwać, on kontynuował swoje wyjaśnienia.