Gdy Harold zachorował, Julia wzięła na siebie więcej obowiązków w domu, a jej rola zmieniła się z często dyskutowanej żony na opiekunkę. Nasilająca się kontrola i pogarszający się stan zdrowia Harolda stały się liną, po której Julia musiała codziennie chodzić.
Pomimo chaotycznego otoczenia Julia znalazła pocieszenie w pogłębiającej się więzi z Lucy i Billym. Wspólne posiłki, bajki na dobranoc i niewinny śmiech dzieci przyniosły poczucie normalności w burzliwym domu. Ale w miarę jak więź Julii z dziećmi stawała się coraz silniejsza, oskarżenia mieszkańców stawały się coraz głośniejsze, stając się kakofonią, której nie mogła dłużej ignorować.
Julia znalazła się w oku cyklonu, każdy jej ruch był pod lupą, a jej postać była zabijana na każdym kroku. Pozostała jednak nieugięta. Jej siła pochodziła z uśmiechów Lucy i Billy’ego, ich wspólnych chwil radości i komfortu pośród otaczającego chaosu. Co więcej, Julia wiedziała, że zbliża się czas, kiedy nie będzie musiała tak zaciekle strzec swoich sekretów. Wkrótce mogła ujawnić miastu prawdę. Czekanie nie trwałoby długo.