Kiedy przyszło potwierdzenie, że pomarańczowa torba rzeczywiście należała do zaginionej dziewczyny, kolor zniknął z twarzy Jonathana. Ledwo słyszał instrukcje oficera przez krew uderzającą mu do uszu.
To było zbyt bliskie, zbyt osobiste. Patrzył bezpośrednio przez obiektyw kamery drona na porzucony przedmiot, który teraz wiązał się z aktywnym śledztwem – i zaginionym dzieckiem.