W tym samym czasie Pradeep znalazł się uwięziony w surowej poczekalni, z podwójnymi refrenami płaczu swoich dzieci odbijającymi się echem w jego uszach, podczas gdy on trzymał się nadziei na bezpieczny powrót żony.
Niesamowite poczucie nierzeczywistości ogarnęło go, gdy tulił bliźniaki na kolanach. Czuł się tak, jakby został złapany w sen, groteskową pantomimę ich codziennego życia. Chwilę temu dzielił czuły pocałunek z Lily, jej ciepło i życie wyczuwalne na jego wargach. Teraz leżała gdzieś poza tymi sterylnymi ścianami, bezbronna pod nożem chirurga, tajemnicza anomalia zagrażająca jej od wewnątrz.
Gdy starał się utrzymać swoje dzieci w spokoju, jego umysł odzwierciedlał ich niepokój. Myśli wpadały w wir niepokoju, a nieprzejrzysta kurtyna niepewności co do stanu Lily tylko potęgowała jego niepokój. „Co jeśli coś pójdzie nie tak?!”, „Co jeśli lekarze popełnią błąd lub nie będą w stanie jej pomóc?!”.