W końcu obudził się i zaryglował w łóżku. Pot ściekał mu z czoła, a serce waliło w piersi. „Nic mi nie jest, nic mi nie jest” – drżał. Spojrzał na swoje dłonie, też się trzęsły. Jego budzik wskazywał 5:30 rano. Wtedy spojrzał na kamerę wideo i jego serce przeskoczyło o jedno uderzenie. Kamera wszystko nagrała!
Zanim chwycił za aparat, włączył światła. Wszystko wydawało się mniej straszne, gdy pokój był oświetlony. Przeskanował pokój wzrokiem, aby upewnić się, że nikogo tam nie ma. „Dobra, jestem bezpieczny”. Kevin wziął głęboki oddech. Czy w końcu miał odkryć przyczynę swoich problemów z oddychaniem?