Z bijącym sercem Tina podążyła za wilkiem, który wyprowadził ją przez główne drzwi na otwartą przestrzeń. Zimne powietrze gryzło ją w skórę, ale ledwo to zauważała. Wilk poruszał się z zamiarem, od czasu do czasu spoglądając za siebie, by upewnić się, że wciąż za nią podąża. Za sobą słyszała odgłosy cofających się w popłochu policjantów, których krzyki niknęły w oddali.
Gdy wilk przekroczył pokryty rosą teren i skierował się w stronę lasu, Tina przyspieszyła kroku, zdeterminowana, by dotrzymać mu kroku. Pomimo strachu i niepewności, Tina wiedziała, że nie może zawrócić. Poczucie pilnej potrzeby rosło wokół nich, sprawiając, że każdy szelest liści i odległe pohukiwanie sowy były bardziej intensywne.