Jego laptop leżał na stole w drugim pokoju, wciąż trzymając sekret, który doprowadził ich do tego niepewnego momentu. Stojąc pośród radosnego świętowania, każde z nich doskonale zdawało sobie sprawę, że ich następne spotkanie będzie punktem zwrotnym, na dobre lub na złe. Tak więc, z kieliszkami szampana w ręku, mieszali się z gośćmi, podczas gdy ciężar niewypowiedzianych słów unosił się, czekając na odpowiedni moment, by je ujawnić.
Gdy tłum nadal rozkoszował się uroczystościami, Oliver wiedział, że nie może dłużej na to pozwolić. Wziął głęboki oddech i delikatnie dotknął ramienia Anny, odciągając ją od uroczystości do cichego kąta. „Anna, naprawdę musimy porozmawiać – powiedział, a w jego głosie słychać było naglącą potrzebę, której nie można było zignorować.