Mimo braku pieniędzy i zmartwień, Derrick uklęknął w płytkiej kałuży, przyciągając przerażone zwierzę bliżej. Żebra psa były widoczne pod błotnistą sierścią, a każdy krok sugerował wyczerpanie. Bez wahania Derrick wziął szczeniaka w ramiona, zdeterminowany, by dać mu ukojenie i szansę na przetrwanie.
Sprowadzenie Rusty’ego do domu od początku było wyzwaniem. Obskurna kawalerka Derricka oferowała niewiele ciepła i Derrick obawiał się, że pies może odczuwać to samo duszące poczucie niepewności, co on. Jednak Rusty wydawał się wdzięczny za miękki kąt, w którym mógł się zwinąć. Ta prosta wdzięczność przypomniała Derrickowi, że nie jest sam.