Zdesperowany Derrick wyszedł na chodnik, błagając przechodzących nieznajomych. Krople deszczu przylgnęły do jego zniszczonej kurtki, a jego głos pękał od powtarzania swojej historii. Większość ludzi omijała go, nie zwracając na niego uwagi. Nieliczni, którzy się zatrzymywali, oferowali współczucie, a nie pieniądze. Czas był luksusem, którego mu brakowało.
Gdy zapadł zmierzch, Derrick wrócił na parking weterynarza z opadniętymi ramionami. Wpatrywał się w Rusty’ego przez okno kliniki. Klatka piersiowa psa unosiła się w płytkich oddechach, przypominając mu, że każdy oddech może być jego ostatnim. Nagle Derrick zauważył ulotkę „Help Wanted”, która powiewała ulicą.