Jego oddech stał się płytki i nierówny, a cienka warstewka potu na czole lśniła w ostrym świetle kabiny, kontrastując z materiałem jego munduru. Podjął chwiejną próbę zawinięcia bandaża, ale niemal natychmiast się on rozwiązał.
Personel pokładowy przyglądał mu się z rosnącym zaniepokojeniem, marszcząc brwi, gdy jego ręce nadal się gubiły. Jego działania były powolne, zdezorganizowane, jakby nie wiedział od czego zacząć i co robić dalej. Serce Kristen zapadło się w przepaść niedowierzania.