Pobiegła za nimi, serce waliło jej w piersi, a buty ślizgały się na wilgotnej ziemi, gdy pochłonął ją las. Dzieci, zupełnie nieświadome czyhających na nie niebezpieczeństw, radośnie biegły za obiektem, zachwycone całą sytuacją.
Gałęzie drapały ją po ramionach, gdy spieszyła się do przodu, desperacko próbując utrzymać dzieci w zasięgu wzroku. „Wracaj!” zawołała, jej głos był napięty ze strachu. Ale dzieci, napędzane swoją fascynacją, nadal uciekały w głąb lasu.