Siadając, Amelia czuła się, jakby poruszała się we mgle, a jej umysł wirował od możliwości i planów. Musiała zachować spokój, by nie zdradzić swoich podejrzeń. „Wszystko w porządku? – zapytała, utrzymując lekki głos, mając nadzieję, że brzmi normalnie pomimo szaleńczego bicia jej serca.
Jonathan skinął głową, a jego uśmiech nigdy się nie zmienił. „Och, to tylko sprawa służbowa – powiedział lekceważąco, machając ręką, jakby chciał odwrócić uwagę od rozmowy. „Nic ważnego Ale Amelia zauważyła napięcie w jego szczęce i lekkie drganie palców, gdy odkładał telefon.