Przez chwilę Emily nie wiedziała, co myśleć. Może to było niewinne, powiedziała sobie. Ale potem przypomniała sobie tamten poranek. Mark powiedział jej mamie, że wróci do domu późno z powodu sesji z klientami. Jej klatka piersiowa zacisnęła się. To nie wyglądało na pracę.
Emily nie odrywała od nich wzroku. Próbowała zrozumieć, co widzi, ale im dłużej patrzyła, tym trudniej było jej zaprzeczyć temu, co się działo. Sposób, w jaki pochylali się blisko siebie, ich chichot stawał się coraz głośniejszy, jakby reszta kawiarni nie istniała – to było nie do pomylenia.