Jenny poczuła, jak ogarnia ją fala niedowierzania i zażenowania. Chciała krzyczeć, wyjaśnić, że to wszystko było nieporozumieniem, ale sytuacja ją przerosła. Stała tam, czując na sobie ciężar wielu oczu, osądzających ją bez poznania prawdy. Jej umysł wciąż był skołowany przerażającą jazdą samochodem i niesprawiedliwymi oskarżeniami.
Funkcjonariusz, który ją przywiózł, rozkoszował się tą chwilą, opowiadając historię z dodatkowym dramatyzmem. „Zobaczyłem, że skręca na drodze, więc ją zatrzymałem. Potem znalazłem to w jej bagażniku – powiedział, podnosząc lekko torbę. „Wygląda jak rzeczy zgłoszone jako skradzione z muzeum, prawda?