W momencie, gdy Jenny miała się bronić, policjant wciął się, jego ton był oskarżycielski. Jego oczy zwęziły się, odzwierciedlając mieszankę podejrzliwości i pewności. „Więc ukradłaś je, prawda? – oświadczył, a jego głos był twardy i nieugięty. „Wyglądają na wystarczająco prawdziwe, by być cenne. Nie mów mi, że jesteś zamieszana w przemyt? Jego spojrzenie wbiło się w nią, jakby próbował odkryć sekrety, których nie posiadała.
Jenny była oszołomiona. Sytuacja przybrała jeszcze gorszy obrót. Nie dość, że funkcjonariusz był niepotrzebnie agresywny, to teraz próbował wrobić ją w przestępstwo. Jej umysł wpadł w szał, próbując wymyślić, jak rozładować tę eskalującą sytuację. Nagranie na jej telefonie wciąż było włączone, ale wiedziała, że musi postępować ostrożnie.