„Jasne – odpowiedział, nerwowo stukając palcami w laptopa, którego trzymał. Odłożył go na pobliski stół, a jego umysł zmagał się z językiem objawienia. Jak powiedzieć komuś, że jego bajka może mieć mroczniejszy wątek?
Każda mijająca sekunda była kroplą w oceanie wieczności, a jednak te chwile wydawały się niesamowicie naglące, jakby sam czas wstrzymywał oddech, czekając na jego słowa. Otworzył laptopa, ale zanim zdążył odwrócić go w jej stronę, spojrzał w oczy Anny. Wyglądała na chętną, a może nawet trochę zmartwioną, jakby naprawdę chciała zrozumieć, co się dzieje.