Nie wiedział, że to, że będzie go stać na stolik w restauracji, będzie najmniejszym z jego zmartwień związanych z tą męką. „Nie, nie, nie, nie, nie”, krzyczał Patrick, gdy w pośpiechu opuszczał dom. Był w panice, ponieważ nie mógł znaleźć kluczyków do samochodu i spóźnił się na umówioną kolację.
Nie mógł się spóźnić na tak ważną okazję! To była jedyna myśl Patricka, gdy wyszedł z domu i wsiadł do swojej starej, zniszczonej ciężarówki. Jechał do restauracji tak szybko, jak tylko mógł, starając się przestrzegać przepisów ruchu drogowego, ale wciąż dotrzeć do restauracji na czas.