Skrzywił się, jakby ten sekret bolał go tak samo, jak choroba pustosząca jego ciało. „Nie chciałem cię zranić… stracić..
Puls Charlotte przyspieszył, nawet gdy głaskała go uspokajająco po policzku. „Jestem tutaj. Nigdzie się nie wybieram – uspokoiła go, a obietnicy zamierzała dotrzymać. Oczy Paula błyszczały z ulgi i żalu. „Kochanie… wybacz mi…”.