Choć Emma czuła się winna, to przynajmniej poczuła ulgę, że dzień się skończył, a starsza pani wyszła, nie rzucając się na nią. Ale jej ulga była krótkotrwała. Wśród chichotów i chichotów z powodu fryzury starszej pani, Emma ponownie usłyszała dzwonek.
To była ta starsza kobieta! Zapomniała swojej torby w recepcji i wróciła po nią. Z twarzy Emmy odpłynął kolor; wiedziała, że kobieta musiała usłyszeć, jak dziewczyny z niej kpią. Po policzkach kobiety popłynęły łzy, ale zanim Emma zdążyła cokolwiek powiedzieć, kobieta chwyciła swoją torbę i wybiegła z hotelu