Mały szczeniak był skulony przy drodze, jej miękkie brązowe futro było brudne i matowe, a jej duże, uduchowione oczy przepełnione były tęsknotą. Widok ten chwycił Gabriela za serce i w tym momencie wiedział, że nie może tak po prostu odejść.
Zdeterminowany, by nie przegapić swojej podróży, ale równie zaangażowany w zapewnienie Coco życia, na jakie zasługiwała, Gabriel dokonał odważnego wyboru: zabrał szczeniaka ze sobą. Nie było to konwencjonalne i z pewnością nie byłoby łatwe, ale nie mógł jej porzucić.