Serce Jessie zapadło się pod ziemię. Błaganie w jej głosie stawało się coraz bardziej desperackie, gdy próbowała ich przekonać: – Ale nie możemy po prostu czekać. A jeśli będzie za późno?” Jednak pomimo jej apeli, determinacja w oczach lekarzy pozostała niezmieniona. Podjęli decyzję, pozostawiając Jessie stojącą w sterylnym korytarzu, czując, jak ciężar sytuacji ją przygniata.
Steve, słysząc prośbę Jessie, zobaczył determinację w jej oczach i zgodził się pomóc bez chwili wahania. „Zobaczmy, co da się zrobić” – powiedział, a w jego głosie słychać było determinację i ciekawość. Razem wrócili do pokoju, w którym czekał szympans i jego towarzysz.