Kiedy w końcu zapadł w niespokojny sen, wizje powróciły. Gryzący zapach dymu szczypał go w nos. Popiół padał z krwistoczerwonego nieba. Całe miasta leżały w tlących się ruinach. A krzyki… nawiedzające echa milionów wołających przeszywały jego duszę.
Oliver obudził się, serce mu waliło. Nie mógł pozbyć się tych obrazów z głowy. Nie mógł też uciec od gróźb agenta, które zbliżały się do niego jak nadciągające pożary, które zapowiadał.