Bez względu na to, jak ciężko było, nigdy nie tracili nadziei, a personel szpitala był podbudowany widząc, jak kochany był Oliver. W cichych korytarzach szpitala wszyscy mówili o oddanej rodzinie Olivera. Wierzyli, że nawet w śpiączce Oliver wyczuwał ich miłość i pocieszające słowa, które szeptali. Dzień po dniu dodawali mu otuchy, mając nadzieję, że ich głosy dotrą do jego serca.
Cała sytuacja była szczególnie trudna dla Liama. Zwykle był młodszym, zabawnym bratem, ale teraz ich role wydawały się odwrócone. Życie Olivera zostało zasadniczo wstrzymane, podczas gdy Liam kontynuował swoje życie przez ostatnie dziesięć lat. W każdej ważnej chwili jego myśli wędrowały do Olivera.