Oliver zaczął opowiadać o swoich doświadczeniach z pozornie niekończącej się śpiączki. Jego słowa nie przywoływały zwykłej ciemności, ale nawiedzającą podróż przez znajome, ale nieznane miejsca. To było tak, jakby podróżował do innych wymiarów, a teraz w końcu powrócił.
Liam i jego rodzice wymienili zszokowane spojrzenia, a po ich plecach przebiegł dreszcz. Słuchając uważnie, Liam próbował zrozumieć, jak Oliver mógł mieć takie doświadczenia, leżąc w szpitalnym łóżku. W pokoju zapanowała cisza, gdy wszyscy chłonęli ciężar dziwnej historii Olivera. Troska i niedowierzanie były widoczne na twarzach ich rodziców, a Liam dokładnie wiedział, o czym myśleli..