Pośród radości zaczęły wkradać się wątpliwości. Ich serca mówiły, że ich zna – ten czuły uśmiech na ich twarzach był niezaprzeczalny. Jednak praktyczne aspekty ciążyły na ich umysłach. Czy mógłby znów mówić lub chodzić? Czy podstaw trzeba będzie uczyć się od nowa, krok po kroku? Ścieżka przed nimi mieniła się nadzieją, ale przeplatały ją cienie niepewności.
Ku ich uldze, Oliver wykazywał obiecujące oznaki. Po kilku napiętych minutach udało mu się wypowiedzieć kilka słów. Nie było to wiele, ale waga tego, co powiedział, uderzyła głęboko. Słysząc to, co powiedział, byli zaskoczeni i, prawdę mówiąc, nieco zaniepokojeni. Być może wypadek i przedłużająca się śpiączka miały na niego większy wpływ, niż się obawiali…