Dr Goldberg podał zastrzyk ze skupioną intencją, ale Kiara nie mogła pozbyć się wrażenia, że jego zazwyczaj współczująca postawa wydawała się dziwnie oderwana. Jej smutek potęgowało dręczące poczucie, że coś jest nie w porządku.
Ciężar jej emocji był niemal zbyt duży do udźwignięcia. Gdy szamotanina Shiro stopniowo ustępowała, Kiara delikatnie głaskała jego futro, szepcząc kojące słowa. W pokoju zapanowała uroczysta cisza, przerywana jedynie słabym szumem sprzętu weterynaryjnego.