Jej szef zaplanował nawet dodatkowe spotkanie, aby poinformować ją i wszystkich jej kolegów o tym człowieku. Pojawiał się wiele razy, za każdym razem wyglądając gorzej niż wcześniej, błagając o pomoc. Ostatnim razem jego stan pogorszył się do tego stopnia, że seplenił i krzyczał na innych klientów. Jedyną rzeczą, która uratowała sprzedaż tego dnia, były nadzwyczajne rabaty udzielane wszystkim potencjalnym nabywcom z powodu niedogodności. Claire wciąż słyszała krzyki kierownika po tym bałaganie.
Krótko rozmawiała z facetem, który najwyraźniej miał na imię Dave, gdy wraz z kolegą wyciągali go na zewnątrz. Powiedział jej, że urodził się i wychował w tym mieście i zawsze prowadził wygodne życie, aż do momentu, gdy gospodarka załamała się i spaliła życie Dave’a na popiół. „Gdybyś tylko mnie posłuchała, zrozumiałabyś!”, powiedział. Claire prawie zrobiło się go żal, zawsze miała słabość do bezbronnych i starszych osób. Jednak scena sprzed kilku chwil i strach przed utratą pracy sprawiły, że nie zareagowała na jego błagania.
Teraz ponownie przemierzał parking. Wyglądał tak samo zaniedbany jak ostatnio: plamy na spodniach, splątane i zmatowiałe długie włosy, a nawet wydawało jej się, że widzi dziurę w jego butach!