„Dziękuję, doktorze – mruknęła Brenda, a jej ramiona zwiotczały z ulgi. czyje to dziecko? Zapytał dr Lawson, a jego oczy zwęziły się lekko, gdy skierowały się na Stacy. Brenda zawahała się. „Nie wiem… Znalazłam je dzisiaj – przyznała cicho. Lekarz skinął głową, robiąc notatki w swoim notatniku. „W takim razie musimy działać szybko – powiedział.
Brenda spojrzała na Stacey, która ledwo się poruszyła. „Stacey – zaczęła ostrożnie – musisz mi powiedzieć, co się dzieje Jej głos pękał z frustracji, ale złagodziła go. Stacey tylko potrząsnęła głową, łzy spływały jej po twarzy, a jej milczenie było głośniejsze niż jakakolwiek odpowiedź, której mogłaby udzielić.