Drzwi skrzypnęły i Stacey weszła do środka z bladą twarzą. Zamarła, gdy zobaczyła Brendę przy oknie, trzymającą dziecko. Łzy napłynęły jej do oczu i zagryzła wargę, patrząc na matkę. Głos Brendy był niski, ale stanowczy. „O co chodzi, Stacey?
Stacey nie odpowiedziała. Jej dolna warga drżała, a łzy spływały po policzkach. Otworzyła usta, jakby chciała coś powiedzieć, ale nic nie powiedziała. Zamiast tego stała zamrożona, milcząca, z wyjątkiem odgłosu jej cichego szlochu, z przerażonym spojrzeniem matki.