Hells Angels, rozpoznawalny na całym świecie klub motocyklowy, zyskał reputację, która balansuje na granicy fascynacji i strachu. Znani ze swoich charakterystycznych insygniów, czarnych skórzanych kurtek i ryczących motocykli, Aniołowie stali się synonimem buntu, bezprawia i zaciekłego poczucia braterstwa. Nic więc dziwnego, że wiadomości o ich zaangażowaniu w konflikty, zwłaszcza z organami ścigania, często trafiają na pierwsze strony gazet, wzmacniając wizerunek grupy, która działa poza normami społecznymi.
Jednak pośród sensacji i rozgłosu istnieje złożona struktura wewnętrzna regulowana przez zestaw zasad, których każdy członek powinien przestrzegać. Zasady te, w sumie trzydzieści, służą jako kręgosłup klubu, kierując zachowaniem i interakcjami jego członków zarówno w sferze publicznej, jak i prywatnej. Od spraw tak poważnych, jak kontakty z organami ścigania, po pozornie przyziemne zawiłości klubowej etykiety, zasady te są święte w Hells Angels.