Sandra podeszła ostrożnie, zauważając, że zaskoczona reakcja kobiety szybko zmieniła się w udawane zainteresowanie krajobrazem za oknem. Delikatnym ruchem Sandra udała swobodną postawę, subtelnie pochylając się do przodu. „Myślę, że to może być twoje – powiedziała cicho, prezentując pióro, które ostrożnie położyła na małej kartce papieru na stoliku kobiety, sprawiając, że wyglądało to na niezamierzone.
Mając świadomość ulotnej okazji, Sandra szybko dodała: – Jeśli czegoś potrzebujesz, możesz to zanotować, dobrze? W jej głosie słychać było szept otuchy i ciepła, zachęcający kobietę do zachowania tajemnicy, jeśli zajdzie taka potrzeba. Jej oczy zatrzymały się na niej, szukając jakiejkolwiek odpowiedzi lub pocieszenia w jej reakcji. Jednak gdy miała nadzieję wypełnić tę lukę, kątem oka dostrzegła, że coś się porusza.