Zamknął oczy, wziął głęboki oddech i oparł się rosnącej fali paniki. Musiał znaleźć na to jakiś sposób. Jeremy wpatrywał się w okno, czując na sobie ciężar sytuacji.
Wiedział, że potrzebuje innego podejścia. Ponownie spojrzał na psa, przyglądając się jego matowej sierści i chudemu ciału. Pies wyglądał na wątłego i słabego, trzęsąc się niekontrolowanie w brutalnym zimnie. W jego głowie pojawił się pomysł – może uda mu się zwabić psa jedzeniem.