Wyczerpany nocną męką, w końcu udał się do domu. Ciepło łóżka, za którym tęsknił od wieczora, dawało wytchnienie od zimna i zmartwień, które go ogarnęły. Zasnął, gdy tylko położył się na poduszce.
Kiedy Allan obudził się następnego ranka, jego pierwszą myślą był mały jelonek. Szybko się ubrał, chcąc zobaczyć, jak sobie radzi. Drogi, choć wciąż pokryte śniegiem, były teraz znacznie bezpieczniejsze, a wściekłość burzy stała się odległym wspomnieniem.