Następnie wycofał się, z walącym sercem, by obserwować sytuację z bezpiecznego domu. Spoglądając przez okno, niepokój Allana wzrósł, gdy obserwował jelenia. Nie poruszył się, wciąż skulony w tym samym miejscu. Ogarnęły go wątpliwości – czy znów zawiódł?
Minuty ciągnęły się, a każda z nich wydawała się wiecznością, gdy śnieg wirował wokół nich coraz bardziej wściekle. Wtedy jednak uwagę Allana przykuł niewielki ruch. Głowa jelenia uniosła się lekko, jego nozdrza rozszerzyły się, gdy wąchał powietrze, a zapach marchwi w końcu do niego dotarł.