Nie było czasu do stracenia; burza będzie się tylko nasilać, a jelonek, uwięziony w płocie, nie przetrwa nocy w tak brutalnych warunkach. Myśl o tym, że może tam zamarznąć, głęboko go niepokoiła.
Allan wiedział, że nie może siedzieć bezczynnie. Opatulił się jeszcze raz, jego determinacja przeważyła nad strachem. Przedarł się przez śnieg do swojej przydomowej szopy, wiatr muskał jego twarz, gdy grzebał w narzędziach i zapasach.