Jego myśli szybko przeniosły się na biednego niedźwiadka. Jeremy wrócił do szopy, a jego oddech zamgliło przenikliwe zimno. Niedźwiadek leżał na podłodze z półprzymkniętymi oczami i nieruchomym ciałem, a jego wcześniejszą determinację zastąpiło całkowite wyczerpanie.
Puls Jeremy’ego przyspieszył; niedźwiadek wyraźnie dał z siebie wszystko, by chronić szczenięta, a teraz leżał na skraju załamania. Uklęknął obok niedźwiadka, jego ręce drżały, gdy delikatnie sprawdzał oznaki życia. Niedźwiadek oddychał płytko, jego ciało było słabe i nie reagowało.