Dr Edwards ustawił prowizoryczną zagrodę w ogrzewanym bocznym pomieszczeniu, ostrożnie umieszczając w niej królika. Na zewnątrz wciąż szalała burza, przypominając o tym, jak szybko sprawy mogą przybrać śmiertelny obrót. Allan odsunął się, obserwując, jak małe stworzenie zwija się w kłębek na miękkich ręcznikach, oddychając spokojniej niż wcześniej.
„Powinieneś odpocząć – powiedział dr Edwards, prowadząc Allana w stronę krzesła. „Będę miał na niego oko Allan skinął głową i opadł na fotel. Jego umysł odtwarzał każdą chwilę – Madeline na progu jego domu, zamarznięte zawiniątko na śniegu, bliski wypadek, bezsilna klinika. A jednak, mimo wszystko, królik przeżył.