Latem 1975 roku fotograf Nicholas Nixon odwiedził rodzinę swojej żony, kiedy pod wpływem impulsu zapytał ją i jej trzy siostry, czy pozowałyby do zdjęcia. Rezultatem było uderzające czarno-białe zdjęcie czterech kobiet, połączonych łokciami, stojących na miękkim tle drzew i trawnika. Ich zrelaksowana postawa i świetlisty wygląd uchwyciły nie tylko prostotę chwili, ale także cichą więź między nimi jako siostrami.
Rok później, uczestnicząc w zakończeniu studiów jednej z sióstr, Nixon postanowił odtworzyć ten moment. Poprosił je, aby stanęły w tej samej kolejności, co wcześniej, a po obejrzeniu zdjęcia zaproponował pomysł: co by było, gdyby robiły to samo zdjęcie co roku? Siostry zgodziły się, dając początek projektowi, który trwał przez dziesięciolecia i stał się jednym z najtrwalszych dzieł Nixona.
Wyobraźmy sobie znaczenie posiadania takiego osobistego archiwum – namacalnej, prowadzonej rok po roku kroniki dorastania z rodzeństwem, osadzonej na tle upływającego czasu. Z biegiem czasu te coroczne fotografie oferowałyby unikalny wizualny zapis życia sióstr, dokumentując nie tylko ich fizyczne zmiany, ale także pogłębiającą się więź między nimi. Zobacz tę przejmującą serię zdjęć.