Oczy wilka mówiły o zaufaniu i desperacji, docierając do niej w sposób, którego nie mogła zignorować. Gdy próbowała dowiedzieć się więcej, dłoń Danielli natrafiła na coś niezwykłego – stary, zużyty pamiętnik zakopany pod stertą sosnowych igieł.
Na skórzanej okładce wytłoczony był wilk, co wskazywało na dziennik miłośnika dzikich zwierząt. Wyglądał na nowy i wydawał się nie na miejscu, ale intrygujący, ważny, zachęcający ją do odkrycia jego historii. Otwierając dziennik, Daniella została powitana żywym pismem, opisującym leśną podróż podróżnika.