Pierwsze strony dziennika przywitały ją schludnym, entuzjastycznym pismem, żywym opisem podróży podróżnika w głąb lasu. Opisy zachodów słońca, które malowały niebo w odcieniach ognia, nocy spędzonych pod baldachimem gwiazd i spokojnej błogości bycia jednością z dziką przyrodą płynęły ze stron, uchwycając proste, ale głębokie przyjemności natury.
Wpisy w dzienniku ujawniły fascynację podróżnika nocną symfonią lasu, a jego słowa malowały żywy obraz jego zachwytu i ciekawości. Zastanawiał się nad źródłami niezliczonych dźwięków, które wypełniały ciemność, co było świadectwem jego głębokiego uznania dla dzikiej przyrody i jej mieszkańców.