Skórzana okładka miała wytłoczonego niedźwiedzia, sugerującego tajemnice w środku. Czuł się nie na miejscu, ale intrygujący, ważny, zachęcający ją do odkrycia jego historii. Otwierając pamiętnik, Hazel została powitana żywym pismem opisującym leśną podróż podróżnika.
Pisarz był urzeczony dziwnymi dźwiękami ciemnego lasu, a każdy odgłos poruszał coś głęboko w nim. Hazel zauważyła, że szkice w dzienniku zmieniły się, teraz koncentrując się na niedźwiedziach – ale nie były to zwykłe rysunki.