Ta cicha, bezsłowna wymiana zdań wciągnęła ją, a mieszanka empatii i ciekawości trzymała ją blisko. Gdy Hazel zbliżyła się do namiotu, zauważyła oznaki pośpiesznego wyjścia: wejście było krzywe, materiał podarty, a zamki błyskawiczne nie na swoim miejscu.
Te wskazówki sugerowały, że wydarzyło się coś pilnego i przerażającego, pobudzając jej wyobraźnię i pogłębiając niepokój. Wewnątrz namiotu Hazel znalazła mały medalion ze zdjęciem rodzinnym i aparat fotograficzny z prawie pełną kartą pamięci. Te osobiste przedmioty opowiadały historię życia, które kiedyś splotło się z tym miejscem, wciągając Hazel głębiej w tajemnicę lasu.