Gdy Cindy dotarła do hotelu, jej rodzice czekali na nią z zatroskanymi minami. Przez cały dzień po cichu przenosiła swoje rzeczy, zdecydowana nie dać Peterowi satysfakcji z oglądania jej pakowania. Teraz, gdy weszła do skromnego pokoju hotelowego, w końcu odetchnęła.
Obecność rodziców była balsamem na jej zranione serce. Nie zadawali pytań, wyczuwając, że nie jest gotowa na rozmowę. Cindy położyła szkatułkę z naszyjnikiem na nocnej szafce, a jej krzykliwa obecność kpiła z niej nawet teraz. Wpatrywała się w niego, a jej emocje były mieszanką gniewu, smutku i ulgi.