Podchodząc do lady, Kiara przywitała się z panem Hermannem, starszym jubilerem w sklepie, który był znany ze swojej wiedzy i dyskrecji. Wyjęła pierścionek z pudełka, ostrożnie kładąc go na szklanej ladzie. „Chciałabym go sprzedać – powiedziała spokojnym głosem. Pierścionek złapał światło, a jego szmaragdowa centralna część lśniła blaskiem, który na chwilę ją zahipnotyzował.
Pan Hermann podniósł pierścionek, poprawiając okulary i oglądając go pod lupą jubilerską. Jego ruchy były celowe, a skupienie absolutne. Kiara obserwowała go uważnie, jej klatka piersiowa napinała się z niecierpliwości. Po tym wszystkim, przez co przeszła od Ethana, czuła, że zasługuje na coś w zamian – coś, co pomoże jej zacząć od nowa.