Gdy nadszedł dzień operacji, Kiarę pochłonęły nerwy. Przećwiczyła swoje kwestie w lustrze, odtwarzając w myślach możliwe scenariusze. Nic nie wydawało się naturalne. Wielokrotnie zmieniała strój, mając nadzieję, że idealny wygląd złagodzi jej niepokój. W końcu zdecydowała się na swobodny, ale dopracowany wygląd i wzięła głęboki oddech. Nadszedł czas.
Bar był słabo oświetlony, tak jak zapamiętała. Znajomy zapach drewna i słabe ślady rozlanego piwa uderzyły ją, gdy weszła do środka. Niemal natychmiast zauważyła Ethana siedzącego przy barze. Jego twarz rozjaśniła się, gdy tylko ją zobaczył. Kiara zmusiła się do ciepłego uśmiechu, a jej serce przyspieszyło, gdy się zbliżyła. „Minęło zbyt wiele czasu – powiedział Ethan, a jego głos zabrzmiał jak szczere uczucie.