Policjanci wymienili spojrzenia, a ich wyraz twarzy złagodniał, gdy zobaczyli zrozpaczoną Kiarę. Jeden z nich przemówił, tym razem spokojniejszym głosem. „Wierzymy, że nie wiedziałaś, ale fakt pozostaje faktem: ten pierścień jest częścią trwającego śledztwa. Jeśli chcesz oczyścić swoje imię i udowodnić, że nie byłaś zamieszana w kradzież, będziesz musiała nam pomóc
Kiara pokręciła głową. „Pomóc?” zapytała drżącym głosem. „Jak mam pomóc? Nawet nie rozmawiam już z Ethanem! Spojrzała między oficerami, a jej klatkę piersiową ścisnęła mieszanka strachu i desperacji. „Niczego nie ukradłam. Proszę, musicie mi uwierzyć